اين تاپيك رو يكي از دوستان عنوان كردن و من درموردش تحقيق كردم كه بونيم به چه صورته/
آقاي حميد تكر رو از تالار كشاورزي / ممنونم از شما /
به اطلاعات من افزوديد/
و من درمورد اين درمان براي همه مينويسم تا شما هم در جريان اين درمان قرار بگيري
نكته:به هيچ عنوان خودسرانه انجام ندهيد حتما زير نظر پزشك بايد باشد.
استفاده از لارو Lucilia Sericata در درمان زخم هاي مزمن اولين نوشته اي که در مورد لارو درماني موجود است مربوط به کتابهاي آسماني قرآن، انجيل، تورات ميباشد. در بدن پاک و مطهر پيامبر بزرگوار حضرت ايوب (ع) زخم هاي
بزرگي ايجاد مي شود، حضرت ايوب از درگاه خداوند متعال طلب کمک مي کند. زخم هاي حضرت ايوب توسط لاروهاي نوعي مگس کاملاً بهبود مي يابد. ستفاده از لارو مگس ها در درمان زخم ها سابقه طولاني دارد. قرنها قبل اقوامي در استراليا، برمه و قوم ماياها (Mayan) در امريکاي مرکزي از لارو درماني استفاده مي کرده اند. از قرن 16 ميلادي به بعد پزشکان مختلف در جبهه هاي جنگ تاثير لارو مگس ها و درمان زخم ها را در سالهاي 1356،1827،1860،1920 گزارش کردند. اولين بار در سال 1556 Ambroiso Pare پزشک مخصوص هنري سوم در فرانسه اهميت و اعجاز لارو مگس ها را در درمان زخم ها را گزارش نمود. در سال 1860 در جريان جنگ هاي داخلي آمريکا دو تن از پزشکاني که به مداواي مجروحان جنگي پرداختند يعني Zacharias و Josef Jones اين موضوع را گزارش کردند. دکتر Zacharias اولين پزشکي است که خود شخصاً اقدام به لارو درماني مي کند و بالاخره در سال 1920 در جريان جنگ اول جهاني در کنار رنج و درد و محروميت و معلوليت و مرگ ميليون ها انسان بي گناه زمزمه نجات هزاران نفر به مشام William Baer رسيد، افسر پزشکي ارتش آمريکا که براي مداواي زخمي هاي جنگ به جبهه هاي فرانسه اعزام شد و زخم هاي دو سرباز نظرش را جلب کرد. دکتر Baer در زخم هاي اين سربازان تعداد زيادي لارو مگس مشاهده کرد و ناباورانه ملاحظه کرد که در بدن آنها تب وجود ندارد، زخم ها عفونت نکرده و در بهبودي زخم ها تسريع قابل توجهي حاصل شده است. دکتر Baer شروع به استفاده عملي از اين يافته علمي نمود و 60 بيمار را با اين روش ازجمله 5 کودک مبتلا به عفونت استخوان (Osteomyelitis) را معالجه نمود، افسوس که اجل امانش نداد و در سال 1931 فوت نمود. يکسال بعد از فوتش همکارانش نتايج کارهاي او را منتشر کردند و به دنبال آن موج لارو درماني محافل پزشکي ، درماني سراسر آمريکا را فرا گرفت. بيش از 900 پزشک و جراح در 300 بيمارستان و مرکز درماني اين روش را براي معالجه 7500 زخم انسان به کار بردند. افسوس که در سال 1940 با ورود آنتي بيوتيک ها به بازار يک وقفه نسبتاً طولاني در کاربرد اين روش درماني ايجاد شد. در سال 1940 اولين دسته آنتي بيوتيک ها يعني سولفوناميدها و سپس پني سيلين وارد بازار شد. در سال هاي اخير با توجه به مقاومت ميکرب ها به آنتي بيوتيک ها مجدّدا رجعت خوبي به اين علم پيدا شده است. در سال 1989 دکتر Ronald Sherman اين روش در ماني را در آمريکا بنيان گذاشت. در سال 1995علم لارو درماني در انگلستان توسط دکتر Steeve Thomas و دکتر John church شروع شد و در سال 1997 توسط دکتر Mumcuoglu در فلسطين اشغالي آغاز گشت. شروع علمي لارو درماني در فلسطين اشغالي سرگذشت جالبي دارد: در سال 1997 پيرمرد 75 سال اي که يک پاي او به علت زخم ديابتي قطع شده است در حالي به بيمارستان Hadassa در شهر قدس مراجعه مي کند که در پاي باقي مانده اش زخم عفوني بزرگي در اثر ديابت به وجود آمده است. پزشکان بعد از معاينه زخم تصميم به قطع پاي باقي مانده بيمار مي گيرند اما دکتر Mumcuoglu فرياد رس داد و فغان اين پيرمرد رنجور گشت. نامبرده تکه کوچکي از جگر گنديده گوسفند را در فضاي آزاد قرار داد، انبوهي از مگس ها به سمت اين جگر جلب شدند، ايشان مگس هاي سبز رنگ با جلاي فلزي را سيد نمود و از هر مگس 200 تا 300 تخم به دست آورد و در هر دوره درمان 1000 لارو مگس استريل را در پاي عفوني اين بيمار قرار داد ، عفونت پا در مدت بسيار کوتاهي درمان شد. اين بيمار رنجور بسيار افسوس مي خورد که اگر از علم لارو درماني استفاده کرده بود اکنون از نعمت داشتن هر دو پا بهره مند بود. در ميهن عزيزمان ايران با راهنمايي و مشارکت جراح عاليقدر آقاي دکتر مرتضي جان نثاري عضو محترم هيئت علمي دانشکده پزشکي بقيه ا... الاعظم (عج) در ديماه سال 1383 روش لارو درماني را روي زخم هاي مزمن شروع کرديم و تاکنون 25 زخم مزمن عفوني شامل زخم پاي ديابتي ، زخم بستر ، زخم سوختگي ، عفونت بعد از اعمال جراحي ، عفونت استخوان ، بطور معجزه آسا با اين روش درمان شده اند. در اين روش نياز به بستري شدن بيمار در بيمارستان نيست ، نياز به بيهوشي نيست. هزينه آن به مراتب کمتر از روشهاي معمول پزشکي شامل جراحي و آنتي بيوتيک تراپي است. از بزاق لاروها آنتي بيوتيک Allantoin که روي طيف وسيعي از ميکرب ها موثر است ترشح ميشود. لاروها توسط قلّّاب هاي دهاني قسمت هاي نکروز ه زخم را خراش داده و با ترشح آنزيم Proteolitic بافت هاي مرده را به حالت نيمه مايع يا سوپي شکل درآورده و سپس آن را مي مکند. لاروها ترشحات آمونياکي دارند و PH زخم را به حدود8 الي 5/8 مي رسانند که در اين PH کلونيزه شدن باکتريها دچار مشکل ميشود، همچنين لاروها ترشحاتي دارند که سبب تسريع در بهبود زخم و به وجود آوردن فيبروبلاست ها مي شوند. ترشح مداوم و زياد بزاق لاروها سبب شستشوي زخم مي شود. لاروها جنب و جوش زيادي در زخم دارند که بعلت ماساژ خفيفي که در زخم ايجاد مي کنند سبب تسهيل خونرساني ميشوند. در قسمت سر لارو موهاي نوک تيز فراوان وجود دارد که برخورد فيزيکي اين موها به ميکرب ها هم سبب از بين رفتن آنها مي گردد. اين لاروها به هيچ وجه به قسمت هاي زنده زخم حمله نمي کنند و اگر آنها را روي زخم در مرحله Granulation قرار دهيم بعلت عدم تغذيه از گرسنگي تلف مي شوند. بغير از ميهن عزيزمان ايران ، اين روش در 20 کشور ديگر از جمله آلمان ، انگلستان ، امريکا، مکزيک، ژاپن ، فلسطين اشغالي و مصر در حال انجام است. در سال 2004 ميلادي FDA اين روش را تائيد کرد. نظر به اينکه استفاده از اين روش بطور قطع و يقين از قطع عضو و مرگ بيماراني که دچار زخم هاي مزمن هستند جلوگيري مي کند اميد است که در آينده نزديک شاهد ترويج و تفهيم اين موضوع در مجامع پزشکي کشور باشيم
آقاي حميد تكر رو از تالار كشاورزي / ممنونم از شما /
به اطلاعات من افزوديد/
و من درمورد اين درمان براي همه مينويسم تا شما هم در جريان اين درمان قرار بگيري
نكته:به هيچ عنوان خودسرانه انجام ندهيد حتما زير نظر پزشك بايد باشد.
استفاده از لارو Lucilia Sericata در درمان زخم هاي مزمن اولين نوشته اي که در مورد لارو درماني موجود است مربوط به کتابهاي آسماني قرآن، انجيل، تورات ميباشد. در بدن پاک و مطهر پيامبر بزرگوار حضرت ايوب (ع) زخم هاي
بزرگي ايجاد مي شود، حضرت ايوب از درگاه خداوند متعال طلب کمک مي کند. زخم هاي حضرت ايوب توسط لاروهاي نوعي مگس کاملاً بهبود مي يابد. ستفاده از لارو مگس ها در درمان زخم ها سابقه طولاني دارد. قرنها قبل اقوامي در استراليا، برمه و قوم ماياها (Mayan) در امريکاي مرکزي از لارو درماني استفاده مي کرده اند. از قرن 16 ميلادي به بعد پزشکان مختلف در جبهه هاي جنگ تاثير لارو مگس ها و درمان زخم ها را در سالهاي 1356،1827،1860،1920 گزارش کردند. اولين بار در سال 1556 Ambroiso Pare پزشک مخصوص هنري سوم در فرانسه اهميت و اعجاز لارو مگس ها را در درمان زخم ها را گزارش نمود. در سال 1860 در جريان جنگ هاي داخلي آمريکا دو تن از پزشکاني که به مداواي مجروحان جنگي پرداختند يعني Zacharias و Josef Jones اين موضوع را گزارش کردند. دکتر Zacharias اولين پزشکي است که خود شخصاً اقدام به لارو درماني مي کند و بالاخره در سال 1920 در جريان جنگ اول جهاني در کنار رنج و درد و محروميت و معلوليت و مرگ ميليون ها انسان بي گناه زمزمه نجات هزاران نفر به مشام William Baer رسيد، افسر پزشکي ارتش آمريکا که براي مداواي زخمي هاي جنگ به جبهه هاي فرانسه اعزام شد و زخم هاي دو سرباز نظرش را جلب کرد. دکتر Baer در زخم هاي اين سربازان تعداد زيادي لارو مگس مشاهده کرد و ناباورانه ملاحظه کرد که در بدن آنها تب وجود ندارد، زخم ها عفونت نکرده و در بهبودي زخم ها تسريع قابل توجهي حاصل شده است. دکتر Baer شروع به استفاده عملي از اين يافته علمي نمود و 60 بيمار را با اين روش ازجمله 5 کودک مبتلا به عفونت استخوان (Osteomyelitis) را معالجه نمود، افسوس که اجل امانش نداد و در سال 1931 فوت نمود. يکسال بعد از فوتش همکارانش نتايج کارهاي او را منتشر کردند و به دنبال آن موج لارو درماني محافل پزشکي ، درماني سراسر آمريکا را فرا گرفت. بيش از 900 پزشک و جراح در 300 بيمارستان و مرکز درماني اين روش را براي معالجه 7500 زخم انسان به کار بردند. افسوس که در سال 1940 با ورود آنتي بيوتيک ها به بازار يک وقفه نسبتاً طولاني در کاربرد اين روش درماني ايجاد شد. در سال 1940 اولين دسته آنتي بيوتيک ها يعني سولفوناميدها و سپس پني سيلين وارد بازار شد. در سال هاي اخير با توجه به مقاومت ميکرب ها به آنتي بيوتيک ها مجدّدا رجعت خوبي به اين علم پيدا شده است. در سال 1989 دکتر Ronald Sherman اين روش در ماني را در آمريکا بنيان گذاشت. در سال 1995علم لارو درماني در انگلستان توسط دکتر Steeve Thomas و دکتر John church شروع شد و در سال 1997 توسط دکتر Mumcuoglu در فلسطين اشغالي آغاز گشت. شروع علمي لارو درماني در فلسطين اشغالي سرگذشت جالبي دارد: در سال 1997 پيرمرد 75 سال اي که يک پاي او به علت زخم ديابتي قطع شده است در حالي به بيمارستان Hadassa در شهر قدس مراجعه مي کند که در پاي باقي مانده اش زخم عفوني بزرگي در اثر ديابت به وجود آمده است. پزشکان بعد از معاينه زخم تصميم به قطع پاي باقي مانده بيمار مي گيرند اما دکتر Mumcuoglu فرياد رس داد و فغان اين پيرمرد رنجور گشت. نامبرده تکه کوچکي از جگر گنديده گوسفند را در فضاي آزاد قرار داد، انبوهي از مگس ها به سمت اين جگر جلب شدند، ايشان مگس هاي سبز رنگ با جلاي فلزي را سيد نمود و از هر مگس 200 تا 300 تخم به دست آورد و در هر دوره درمان 1000 لارو مگس استريل را در پاي عفوني اين بيمار قرار داد ، عفونت پا در مدت بسيار کوتاهي درمان شد. اين بيمار رنجور بسيار افسوس مي خورد که اگر از علم لارو درماني استفاده کرده بود اکنون از نعمت داشتن هر دو پا بهره مند بود. در ميهن عزيزمان ايران با راهنمايي و مشارکت جراح عاليقدر آقاي دکتر مرتضي جان نثاري عضو محترم هيئت علمي دانشکده پزشکي بقيه ا... الاعظم (عج) در ديماه سال 1383 روش لارو درماني را روي زخم هاي مزمن شروع کرديم و تاکنون 25 زخم مزمن عفوني شامل زخم پاي ديابتي ، زخم بستر ، زخم سوختگي ، عفونت بعد از اعمال جراحي ، عفونت استخوان ، بطور معجزه آسا با اين روش درمان شده اند. در اين روش نياز به بستري شدن بيمار در بيمارستان نيست ، نياز به بيهوشي نيست. هزينه آن به مراتب کمتر از روشهاي معمول پزشکي شامل جراحي و آنتي بيوتيک تراپي است. از بزاق لاروها آنتي بيوتيک Allantoin که روي طيف وسيعي از ميکرب ها موثر است ترشح ميشود. لاروها توسط قلّّاب هاي دهاني قسمت هاي نکروز ه زخم را خراش داده و با ترشح آنزيم Proteolitic بافت هاي مرده را به حالت نيمه مايع يا سوپي شکل درآورده و سپس آن را مي مکند. لاروها ترشحات آمونياکي دارند و PH زخم را به حدود8 الي 5/8 مي رسانند که در اين PH کلونيزه شدن باکتريها دچار مشکل ميشود، همچنين لاروها ترشحاتي دارند که سبب تسريع در بهبود زخم و به وجود آوردن فيبروبلاست ها مي شوند. ترشح مداوم و زياد بزاق لاروها سبب شستشوي زخم مي شود. لاروها جنب و جوش زيادي در زخم دارند که بعلت ماساژ خفيفي که در زخم ايجاد مي کنند سبب تسهيل خونرساني ميشوند. در قسمت سر لارو موهاي نوک تيز فراوان وجود دارد که برخورد فيزيکي اين موها به ميکرب ها هم سبب از بين رفتن آنها مي گردد. اين لاروها به هيچ وجه به قسمت هاي زنده زخم حمله نمي کنند و اگر آنها را روي زخم در مرحله Granulation قرار دهيم بعلت عدم تغذيه از گرسنگي تلف مي شوند. بغير از ميهن عزيزمان ايران ، اين روش در 20 کشور ديگر از جمله آلمان ، انگلستان ، امريکا، مکزيک، ژاپن ، فلسطين اشغالي و مصر در حال انجام است. در سال 2004 ميلادي FDA اين روش را تائيد کرد. نظر به اينکه استفاده از اين روش بطور قطع و يقين از قطع عضو و مرگ بيماراني که دچار زخم هاي مزمن هستند جلوگيري مي کند اميد است که در آينده نزديک شاهد ترويج و تفهيم اين موضوع در مجامع پزشکي کشور باشيم